Dag 172 van 365 dagen

Dag Ma,
Op dit moment is het rouwrumoer rondom jou stilgevallen.
Ben je goed aangekomen bij pa? Je hebt altijd krachtige riemen
gehad om mee te roeien. Dus ik denk dat je veilig de overkant bereikt hebt.
Vandaag hebben we op "onze" manier afscheid van je genomen.
Uit de vele teksten geschreven en gelezen door kinderen en klein-
kinderen bleek dat je echt "onze, unieke, altijd binnen handbereik"
moeder was.
Héél ontroerend was de fotopresentatie over jouw leven. Van het prille begin tot het ingetogen einde.
Vandaag willen we ook nog dank zeggen aan alle mensen die het mogelijk hebben gemaakt
om jou zo lang mogelijk thuis te verzorgen.
In gans dit team zat een héél bijzonder iemand nl.Lut.
Lut was het zonnetje in ma haar leven. Samen hebben ze vele uren doorgebracht.
Eerst werd het huisje tip top in orde gemaakt. Daarna begon Lut te kokkerellen.
Ma heeft toch zo genoten van al dat lekkers. Zelfs de kinderen werden regelmatig verwend met een pakje zelfgebakken wafels van haar.
Als het goed weer was nam Lut ma mee naar de winkel, dronken ze een tasje koffie of liepen ze een blokje om.
Lut, dankzij jouw goede zorgen is ma zolang mogelijk in haar huis kunnen blijven wonen.
Duizendmaal dank hiervoor!
Ma, geniet nu maar van een welverdiende rust bij pa.
Oh ja ma, mochten er bezoekuren zijn in de hemel, wil je ons die dan zo vlug mogelijk doorgeven!

Dikke knuffel en kus,

Liliane